Er is een stilte die noch een definitie noch een concept is.
Er is een stilte die niet in de Schrift staat.
Er is een stilte die geen afwezigheid maar aanwezigheid is.
Deze stilte kan niet gemaakt of uitgewerkt worden door gedachten.
Deze stilte is volheid van leven.
Deze stilte is Liefde.
Deze stilte is noch in ons, noch buiten ons. Het is er wel.
Wanneer we deze stilte ervaren, beseffen we ten diepste dat het onze ware woonplaats is,
dat het in zekere zin het klooster is in de zin van een woonplaats zonder woonplaats, waar
alle deuren openstaan. We voelen ten diepste dat waar we ook zijn, we thuis zijn.
Het is een stilte die we niet kunnen bereiken. We kunnen het niet bereiken omdat het er al
is. Er is alleen zoveel lawaai in ons, zoveel onrust, dat we het niet kunnen horen.
Deze stilte gebeurt. Deze stilte komt wanneer het mentale systeem stil is geworden,
wanneer het vervaagd is, wanneer het niet langer constructies produceert.
Aangezien we de geest niet uit vrije wil tot zwijgen kunnen brengen, kunnen we alleen
resoluut een bewuste aandacht voor elk moment cultiveren, een bewuste aandacht die ons
opneemt in de levende werkelijkheid van elk moment. Het is in deze absorptie dat het
mentale systeem kan vervagen en plaats kan maken voor stilte.
Wanneer we deze stilte ervaren, verandert ons leven.
Deze stilte is noch een definitie noch een concept,
Deze stilte wordt niet gevonden in de Geschriften,
Deze verblijfplaats van zijn,
Yoka Daishi drukte het uit in dit gedicht
"Ik ga diep de bergen in
Waar ik woon in een kleine kluizenaarshut
Onder de grote den met zijn grillige top
In de afgrond duikend,
Zit ik stil en zorgeloos
In mijn nederige verblijf.
Stil toevluchtsoord, serene eenvoud".
Laat jezelf zitten in deze nederige verblijfplaats en beweeg je niet.
Patrick Pargnien


Il existe un silence qui n’est ni une définition, ni un concept.
Il existe un silence qui n’est pas dans les Écritures.
Il existe un silence qui n’est pas une absence mais qui est présence.
Ce silence ne peut pas se faire ni s’élaborer par la pensée.
Ce silence est plénitude de vie.
Ce silence est Amour.
Ce silence n’est ni en soi ni à l’extérieur de soi. Il est.
Quand nous expérimentons ce silence nous percevons profondément qu’il est notre véritable
demeure, en quelque sorte qu’il est le monastère dans le sens d’une demeure sans demeure
dont toutes les portes sont ouvertes. Nous percevons profondément qu'où que nous soyons,
nous sommes chez soi.
C’est un silence que l’on ne peut pas atteindre. Nous ne pouvons pas l’atteindre car il est déjà
là. Seulement il y a tellement de bruits en soi-même, tellement d’agitations que nous ne
pouvons pas l’entendre.
Ce silence advient. Ce silence advient quand le système mental s’est tu, s’est effacé, quand il
ne produit plus de constructions.
Comme nous ne pouvons pas faire taire le mental par la volonté, nous ne pouvons que
cultiver résolument une attention consciente de chaque instant, une attention consciente qui
nous absorbe dans la réalité vivante de chaque instant. C’est dans cette absorption que peut
s’effacer le système mental et laisser la place au silence.
Quand nous expérimentons ce silence, notre vie est changée.
Ce silence qui n’est ni une définition, ni un concept,
Ce silence qui ne se trouve pas dans les Écritures,
Cette demeure de l’être,
Yoka Daishi l’exprimait par ce poème
« J’entre dans la montagne profonde
Où j’habite un petit ermitage
Sous le grand pin à la cime escarpée
Plongeant dans l’abîme
Je m’assois tranquillement et sans soucis
Dans mon humble demeure.
Retraite silencieuse, sereine simplicité»

Laissez vous vous asseoir dans cette humble demeure et ne bougez pas.

Patrick Pargnien