(originele tekst volgt hieronder)

Goeie dag iedereen.
Ik hoop dat jullie het zo goed stellen als mogelijk is en dat jullie deze periode beleven met een blik die voldoende afstand bewaart om een geesteshouding te bewaren die zo helder en scherpzinnig als mogelijk is om zo deze periode relatief sereen te overbruggen.

De beoefening is daarbij een grote hulp, want ze laat ons toe om tegelijk in overeenstemming te zijn met het huidige moment en met de innerlijke stilte en een echt antwoord te zijn op de verschillende lasten waarmee we kunnen geconfronteerd worden in deze periode.

Om terug te koppelen naar het Dharma-atelier over de “Anapanasati soetra” – de aandacht voor de ademhaling ; de periode die we nu doormaken leent zich in het bijzonder om deze aandacht te beoefenen. Even veel tijdens de dagelijkse bezigheden als tijdens momenten van zit-meditatie.
Wanneer de aandacht gericht wordt op de beweging, het rythme van de ademhaling, naar het bewust zijn van de inademing op het moment van de inademing zelf, naar het bewust zijn van de uitademing op het moment van de uitademing zelf, kunnen we ons laten opnemen in de adem die een echte golfbeweging is.

Wanneer we aandacht hebben voor de ademhaling en we ons door haar laten opslorpen, rijst het bewustzijn van elke gevoel en elke gewaarwording zonder dat we ons hechten aan één in het bijzonder.
Wanneer we aandacht hebben voor de ademhaling en we ons door haar laten opslorpen, rijst het bewustzijn van gedachten en mentale constructies die komen en gaan

Wanneer wij ons in deze aandacht gevestigd hebben zonder onze verschillende innerlijke roerselen te proberen te handhaven of buiten te sluiten, zonder de pro en contra’s te zoeken, rijst de contemplatie, de observatie van de de voorbijgaande aard van de verschijnselen.

Met andere woorden, in het hart van dit opgaan in de ademhaling, in het hart van deze volle aanwezigheid, manifesteert zich het doordringend inzicht in de ware aard van ieder verschijnsel : leeg van substantie (niet op zichzelf bestaand), tijdelijk, voorbijgaand.

Dit opgaan in, deze aandacht voor het ritme, de beweging van de ademhaling, laat ons toe om in overeenstemming te zijn met de levende ervaring van elk moment, wat een essentiële voorwaarde is voor het oplossen van de obsessies, het mentaal herkauwen en de verschillende gehechtheden en conditioneringen.

Zo laten we ons zelf toe om een geest zonder sporen te ervaren, met andere woorden de geest die niet gestold is in “de afdruk van eerdere ervaringen ” en evenmin is gekleurd door de projecties van onze toekomst dromen.

In het hart van de overgave aan de ademhaling, hervinden we of beter gezegd komen we meer en meer in overeenstemming met de oorspronkelijk conditie van de geest : wijds, met deze diepe capaciteit om dat wat is in zich op te nemen zonder er door te worden veranderd.

Het is een essentiële vaardigheid die we moeten aankweken en onderhouden in de periode waarin we leven. Om tussen alle informatie en desinformatie, de verschillende soms extreme meningen van de één en de ander zijn ‘hartlijn/zwaartepunt’ niet te verliezen.

Een magnifieke frase van Hyakujo luidt : « het spirituele licht schijnt uit zich zelf, volledig vrij van de objecten en de zintuigen, het manifesteert zich in de reële en eeuwige essentie”.
Wij kunnen het levendig voelen en dit spirituele licht kan zich in ons ontvouwen in het hart van de absorptie in de ademhaling.

Velen onder ons realiseren zich niet altijd hoe zeer de intieme overeenstemming met de ademhaling ons bestaan kan verdiepen. Hoe zeer deze intieme overeenstemming met de ademhaling ons aan ons zelf openbaart, ons deze dimensie van liefde die in ons woont aanbiedt.

En enkel de intelligentie van het hart kan ons bevrijden, kan de mensheid bevrijden uit de doodlopende steeg waarin ze zich bevindt.

Als individu zijnde is het bewandelen van de Innerlijke Weg onze heilige bijdrage opdat het spirituele licht ontwaakt in het hart van elk van ons.

Van hart tot hart,
Patrick

Message de Patrick Pargnien

Bonjour à vous tous(tes), j’espère que vous vous portez au mieux et que vous vivez cette période avec un regard suffisamment distancié pour garder un esprit qui soit le plus lucide et le plus clair possible, afin de la traverser relativement sereinement.
La pratique est d’une grande aide pour cela, car elle nous permet à la fois d’être accordé au moment présent et au silence intérieur, véritable réponse aux différentes sollicitations auxquelles nous pouvont être confronté(e)s dans cette période.
Pour faire écho à l’atelier Dharma sur « l’Anapanasati sutra », l’attention au souffle, la période que nous traversons en ce moment nous amène à particulièrement pratiquer cette attention. Autant dans les différents moments de l’existence que dans les moments de la pratique de la méditation assise.
Quand l’attention est portée dans le mouvement, dans le rythme de la respiration, dans la conscience de l’inspiration au moment même de l’inspiration, dans la conscience de l’expiration au moment même de l’expiration, nous pouvons nous laisser nous absorber dans cette véritable vague qu’est le souffle.
Quand nous sommes attentifs(ves) au souffle et que nous nous laissons absorber par celui-ci, s’élève la conscience de chaque sensation et de chaque perception sans rester fixé sur une en particulier.
Quand nous sommes attentifs(ves) au souffle et que nous nous laissons absorber par celui-ci, s’élève la conscience des différentes pensées qui apparaissent, qui disparaissent et des différentes élaborations mentales.
Quand nous nous sommes établi(e)s dans cette attention sans chercher à être pour ou contre, sans chercher à exclure ou à entretenir ces différents phénomènes intérieurs, s’élèvent la contemplation, l’observation des caractéristiques transitoires, impermanentes de ces phénomènes.
C’est-à-dire qu’au cœur de cette absorption dans le souffle, au cœur de cette pleine présence, se manifeste la vision pénétrante qui voit chaque phénomène pour ce qu’il est : un phénomène vide de substance, qui voit chaque phénomène dans sa réalité éphémère.
Cette absorption, cette attention dans le rythme, le mouvement du souffle, nous permet de nous accorder à l’expérience vivante de chaque instant qui est une « condition » essentielle pour qu’adviennne la dissolution des obsessions, des ruminations mentales, des différents attachements, des différents conditionnements.
Nous permettant ainsi d’expérimenter l’esprit sans traces, c’est-à-dire l’esprit qui n’est pas figé dans l ‘empreinte des expériences passées et qui n’est pas coloré par les projections de nos rêves d’avenir.
Au cœur de l’absorption dans le souffle, nous retrouvons ou plus exactement nous devenons de plus en plus accordés à la condition originelle de l’esprit d’être vaste, avec cette capacité profonde d’inclure ce qui est là, sans en être altéré. Et c’est c’est une qualité essentielle à cultiver dans la période que nous sommes en train de vivre avec toutes les informations, les désinformations, les différents avis parfois extrêmes des uns et des autres ; pour ne pas perdre son axe.
Hyakujo avait une magnifique phrase : »la lumière spirituelle brille d’elle-même, complètement libre des objets et des sens, se manifestant dans son essence réelle et éternelle. » Nous pouvons le ressentir, et cela (la lumière spirituelle) peut se dévoiler en nous au cœur de l’absorption dans le souffle.
Beaucoup d’entre nous ne réalisent pas toujours combien l’accord intime avec le souffle peut transformer en profondeur notre existence. Combien l’accord intime avec le souffle nous révèle à nous-mêmes, nous révèle à cette dimension d’amour qui nous habite. Et seulement l’intelligence du cœur peut nous libérer, peut libérer l’humanité de l’impasse dans laquelle nous nous trouvons.
En tant qu’individu, cheminer dans la Voie de l’intériorité est notre participation sacrée pour que la lumière spirituelle s’éveille dans le cœur de chacun(e) d’entre nous…
De cœur à cœur,
Patrick